De eikelmuis is in Nederland nog zeldzamer dan de reuzenpanda in China. Omdat eikelmuizen vooral in de nacht actief zijn, zie je ze overdag natuurlijk bijna nooit. Maar hoe kunnen we dan toch weten dat het niet goed gaat met deze bijzondere slaapmuis? Daar komt onderzoek om de hoek kijken!
Eikelmuizen voelen zich thuis in boomgaarden en bosranden met veel struiken, oude bomen, rommelige hoekjes met veel insecten en beschutting. Maar juist die plekjes zijn steeds meer verdwenen, samen met de eikelmuizen… Wat de eikelmuis (nog meer) nodig heeft in zijn leefgebied, moet nog worden onderzocht.
De Zoogdiervereniging doet sinds 2009 onderzoek in het Savelsbos: het laatste leefgebied van eikelmuizen in Nederland. Twee keer per jaar wordt een monitoring gedaan met diervriendelijke inloopvallen, en in het voor- en najaar worden nestkasten gecontroleerd. Tijdens de monitoring tellen de onderzoekers de eikelmuizen die ze vinden. Dat aantal nam de laatste jaren echter steeds verder af... Daarom is het onderzoek uitgebreid om mogelijke oorzaken van de afname in kaart te kunnen brengen.
Een onderzoek naar prooidieren, vegetatiesamenstelling en voedselbeschikbaarheid gaf aan dat eikelmuizen een voorkeur lijken te hebben voor vegetaties met dichte ondergroei in de struiklaag. Juist dit type begroeiing verdween steeds meer uit de Limburgse bossen. Samen met diverse natuurorganisaties worden daarom voedselstruiken aangeplant en gericht snoeibeleid toegepast. Zo wordt het leefgebied weer lekker rommelig. Precies waar eikelmuizen van houden.