De Waldrapp ibis kwam oorspronkelijk in grote delen van Noord-Afrika, het Midden Oosten en Zuidelijk Europa voor. Door verlies aan leefgebied ten gevolge van intensieve landbouw, het gebruik van pesticiden en jacht nam hun aantal echter sterk af. Eind jaren negentig waren er zelfs nog maar 59 broedparen over. Het merendeel van de populatie bevond zich in de Souss Massa regio in Marokko.
Het Gaia Nature Fund steunt de Waldrapp ibissen in Marokko sinds 2016. Totale bijdrage € 16.500,-
De verspreiding en reproductie van Waldrapp ibissen in het Souss Massa Nationaal Park wordt al sinds 1993 bestudeerd. Dankzij de gezamenlijke inspanningen van vogelwetenschappers, natuurbeschermers en financiële bijdrages, steeg het aantal ibissen aldaar gestaag. Na het broedseizoen van 2019 waren er zo’n 700 ibissen in het park. Sinds kort verspreiden de ibissen zich bovendien naar nieuwe gebieden. Op de internationale rode lijst van bedreigde diersoorten (IUCN) is hun status daardoor van ernstig bedreigd verbeterd naar bedreigd. Maar aandacht en hulp blijft nodig om de soort voor de toekomst te behouden.
In het gebied Tamri, waar een tweede broedkolonie ligt, komen regelmatig toeristen en vogelaars. Om verstoring van de nestelende ibissen te voorkomen, bewaken zeven rangers dagelijks de nesten op de kliffen van het park. Een studie in 2000 liet bovendien zien dat het voor de voedselvoorziening van levensbelang is dat er voldoende waterrijke gebieden in de omgeving van de nesten zijn. Bij droogte stijgt het sterftecijfer onder de kuikens namelijk significant. Daarom ontfermen de rangers zich daar waar mogelijk ook over.
Sinds 1994 noteren onderzoekers allerlei factoren die zich tijdens de voortplanting van de ibissen voordoen. Van nestlocatie, constructie, paring, eileg en uitkomen van de kuikens, tot hun voedsel en het moment van uitvliegen. Maar ook (de oorzaken van) sterfte en het vernielen of verlaten van het nest wordt bijgehouden. Uit deze onderzoeken blijkt dat van de kuikens die uitkomen in het ene gebied veel minder jongen daadwerkelijk opgroeit tot volwassen ibis, dan in het andere gebied. Daar liggen dus kansen om de beschermingsmaatregelen aan te passen.
Om de ontwikkelingen van de populatie in Marokko te kunnen volgen, zijn de afgelopen jaren diverse jonge Waldrapp ibissen voorzien van een pootring en een zender. Op deze manier krijgen de onderzoekers beter inzicht in de verblijfplaatsen en vliegroute van de ibissen. Gebieden die van belang zijn, zoals foerageer- of broedgebieden, kunnen daardoor beter worden beschermd.
De Waldrapp ibis is een karakteristieke vogel, die een positieve impact kan hebben op de lokale bevolking. Daarom is het belangrijk om draagvlak te creëren ten aanzien van zijn bescherming. Om dit te bereiken ontwikkelt GREPOM (de Marokkaanse Vogelbescherming) in 2020 een informatief prentenboekje waarin het leven van een gezin gerelateerd wordt aan biodiversiteit en de bescherming van de Waldrapp ibis in het bijzonder. Dit is mogelijk gemaakt dankzij de donatie van het GNF.
Wist je dat de oude Egyptenaren een hiëroglief van een ibis hadden?
Wist je dat de Waldrapp ibis ook wel Noordelijke kaalkop ibis wordt genoemd?